Αυτή η τάξη είναι μέσα στη ζέστη και τη σκόνη, το μουγκρητό του συρμού σε τραντάζει, το τσιμέντο είναι τραχύ, άγριος και ο τσιμεντένιος τοίχος. Που να ακουμπήσεις; Στα μάτια τους, μείνε στα μάτια των παιδιών…
Είναι 40 ετών, πατέρας τριών παιδιών και διδάσκει στο δρόμο. Συγκεκριμένα, κάτω από μια γέφυρα στο Νέο Δελχί. Εκεί μαζεύονται αρκετά παιδιά που οι γονείς τους δεν έχουν χρήματα να τα στείλουν σε σχολεία και περιμένουν το δάσκαλο. Όλα μένουν εκεί κοντά ή λίγο πιο μακριά, σε παραγκουπόλεις. Δεν έχουν χρήματα, έχουν όρεξη για μάθηση. Ονομάζεται Rajesh Kumar Sharma.
Ο ίδιος εργάζεται σε εμπορικό κατάστημα, και για δυο ώρες κάθε μέρα συναντιέται με τα παιδιά, για να τους διδάξει τα βασικά: γραφή και ανάγνωση, αριθμητική και γεωμετρία.
Έδωσε μεγάλο αγώνα πρώτα για να πείσει τους γονείς να επιτρέψουν στα παιδιά να παρακολουθούν και δεύτερο να διαμορφώσει το χώρο ώστε να μπορεί να γίνεται το μάθημα. Έβαλε πίνακες και όρεξη και τα κατάφερε. Οι γονείς, αγρότες και εργάτες στην πλειοψηφία τους, δεν ήταν εύκολο να κατανοήσουν την ανάγκη της μόρφωσης και της εκπαίδευσης. Όμως, μπόρεσε να πείσει κάποιους.
Τα οικονομικά του δεν του επέτρεπαν κάτι καλύτερο, όμως η πίστη του στις δυνάμεις του και στις δυνάμεις των μαθητών του, αλλά και η αγάπη του για τη γνώση, κατάφερε να κάνει το όνειρό του αληθινό: ένα δωρεάν σχολείο! Και να κερδίσει το βλέμμα των παιδιών…
Η γέφυρα, κάθε άλλο παρά κατάλληλη για σχολείο είναι, μια που είναι κάτω από μια στάση του μετρό. Όμως τον εμπιστεύτηκαν 140 παιδιά- ηλικίας 4-14 ετών – την πρώτη χρονιά και ήδη τα περισσότερα μπορούν πια να φοιτήσουν σε κανονικό σχολείο. Αγάπησαν τη μάθηση, εκπαιδεύτηκαν και οι γονείς στο να επιτρέψουν να συμβεί αυτό και να στερηθούν τα χρήματα που τα παιδιά έφερναν στο σπίτι από περιστασιακές εργασίες του δρόμου.
Τα τελευταία χρόνια, η εκπαίδευση στην Ινδία, μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες χώρες του κόσμου, συνεχίζει να υστερεί σε Διεθνή κατάταξη. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας περιέχει πλέον τον υψηλότερο αριθμό των νέων – 410 εκατομμύρια άνθρωποι -ηλικίας κάτω των 15.
Η Αυξημένη ιδιωτικοποίηση του συστήματος πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, έχει επίσης πλήξει τους πολίτες της κατώτερης τάξης, που δεν μπορούν να πληρώσουν το αυξανόμενο κόστος του σχολείου για τα παιδιά τους. Οι μαθητές σε οικογένειες με υψηλότερα εισοδήματα στρέφονται μακριά από τα δημόσια σχολεία, που δεν πληρούν τις βασικές εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών.
Οι μαθητές που φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία στην Ινδία, έχουν καλύτερες επιδόσεις από τους μαθητές που φοιτούν σε κρατικά σχολεία που μαστίζεται από έλλειψη βασικών υποδομών, από τις απουσίες των εκπαιδευτικών, και γραφειοκρατικό λήθαργο που αφήνει την εποπτεία πολύ ελλιπή.
ΠΗΓΗ: infokids.gr
