Έννοια σας και έχω βρει εγώ την λύση μου. Είναι και η Κρήτη, βλέπετε, ευλογημένο μέρος. Με τόσα σημεία που σε καλούν διαρκώς για να κάνεις τη δική σου απόδραση. Έχω κι εγώ το αγαπημένο μου... Και κάθε φορά που νιώθω ότι θέλω να "αποδράσω", μπαίνω στο αμάξι μου, βάζω δυνατά τη μουσική και με τη φωτογραφική μηχανή στη θέση του συνοδηγού, ξεκινώ για το Ρέθυμνο.
Αυτό έκανα και την Παρασκευή το απόγευμα και είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Και τις φωτογραφίες που τράβηξα στο αγαπημένο Ρεθυμνάκι βασικά. Για κάποιο λόγο, αυτή τη φορά, βρήκα εκεί μια απόκοσμη γαλήνη.
Όλα ήταν ίδια όπως και την προηγούμενη φορά, όλα όμως ήταν και κάπως διαφορετικά. Μύριζες στον ανοιξιάτικο αέρα του Ρεθύμνου ότι γεννιέται κάτι εδώ... Ότι όλα προετοιμάζονται για να υποδεχθούν τον ήλιο του καλοκαιριού. Το κέφι του καρναβαλιού. Το γλέντι του Πάσχα. Κι αν σας μοιάζει η σειρά... μπερδεμένη, να σας πω ότι όλα στο Ρέθυμνο, μπερδεμένα ήταν. Αλλά μπερδεμένα γλυκά. Όσο γλυκιά είναι η διαδικασία της ωρίμανσης και της προσμονής.
Στάθηκα ώρα, μόνος μου, με ένα τσιγάρο στο χέρι και έναν ζεστό (όσο άντεξε να είναι ζεστός) καφέ και αναλογιζόμουν. Τα δικά μου. Που μπορεί να είναι και δικά σου. Όταν τελείωσε αυτή η "διαδικασία", μπήκα πάλι στο αυτοκίνητο και ένιωθα πολλά κιλά ελαφρύτερος. Πολλά χρόνια μικρότερος. Έιχε φτάσει η ώρα της επιστροφής στη βάση. Το Ρέθυμνο είχε κάνει και πάλι το θαύμα του...
Κωστής Π., ένας ταξιδευτής
