Σε έρευνα που διεξήχθη σε 44 εθελοντές, οι οποίοι έχοντας πρώτα μασήσει τσίχλα με γεύση μέντα ή με γεύση φρούτων, έπρεπε στη συνέχεια να «διεκδικήσουν» στο πλαίσιο ενός παιχνιδιού, «έπαθλα» με φρούτα ή με πρόχειρο φαγητό διαπιστώθηκε ότι εκείνοι που μασούσαν τις τσίχλες μέντας δεν είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να διεκδικήσουν τα φρούτα. Αντιθέτως τους ενδιέφερε το πρόχειρο φαγητό και τα γλυκά. Σε ό,τι αφορά εκείνους που μασούσαν τσίχλα με γεύση φρούτων, διαπιστώθηκε ότι ενδιαφέρονταν περισσότερο για το πρόχειρο φαγητό και τα γλυκά, αλλά όχι τόσο έντονα όσο εκείνοι που μασούσαν τσίχλα με γεύση μέντας.
Επίσης οι ειδικοί διεξήγαγαν ένα δεύτερο πείραμα όπου ζήτησαν από τους εθελοντές να μασούν τσίχλα πριν από τα γεύματά τους και να καταγράφουν σε ένα ημερολόγιο τι έχουν καταναλώσει. Παρατήρησαν, λοιπόν, ότι παρόλο που οι συμμετέχοντες που μασούσαν τσίχλα κατανάλωναν λιγότερα γεύματα, εντούτοις οι θερμίδες που προσλάμβαναν δεν ήταν λιγότερες.
Η εξήγηση των ερευνητών είναι ότι η μενθόλη (η ουσία που δροσίζει τη γλώσσα μας όταν μασάμε τσίχλα) αλληλεπιδρά με τη γεύση των φρούτων και των λαχανικών και τα κάνει πιο πικρά, ως εκ τούτου και πιο απωθητικά, γι' αυτό και οι συμμετέχοντες έδειξαν μεγαλύτερη προτίμηση για τα γλυκά και λιπαρά εδέσματα.
