Καθώς ο ήλιος χάνεται στα ήσυχα νερά της Κρήτης
και το φεγγάρι τη θέση του
στον καταγάλανο ουρανό της παίρνει,
τα μόνα που ακούγονται στη σιγαλιά της πλάσης
είναι οι καρδερίνες που ψάχνουν
για τον έρωτα στα πιο ψηλά κλαδιά της...
Εκεί κάτω, σ' αυτό το νησί
που η θάλασσα το αγκαλιάζει
και ο ήλιος ερωτοτροπεί
με την καυτή λευκή αμμουδιά.
Εκεί που τα βράχια συναγωνίζονται
τα ψηλά αγέρωχα πλατάνια,
η λέξη άνθρωπος έχει άλλο νόημα.
Γνήσια καρδιά που με πάθος αγαπά,
δεν συγχωρά και το ιδανικό παλεύει να κρατήσει.
Ρακί και ηλιοβασίλεμα στα βράχια των Σφακίων
με τη φωτιά στα σωθικά να καίει και την
αγάπη νικητή με το σπαθί στο χέρι.
Ξένια Μάμαλη
